To, że coś działa dzisiaj, wcale nie znaczy, że będzie działało jutro. W polskiej szkole złudzenie stabilności to najczęstsza pułapka. Masz swoją sprawdzoną metodę na klasę, uczniowie reagują, jest porządek, są efekty. I już zaczynasz się cieszyć, że znalazłeś złoty środek.
No to lepiej nie przywiązuj się za bardzo.
Bo jutro przyjdzie nowy uczeń z zupełnie innym zapleczem. Taki, który nigdy nie widział książki w całości, ale za to ma w małym palcu trzy aplikacje do edycji filmów. Albo rodzic, który właśnie wrócił z webinaru o „najnowszych trendach wychowawczych” i stwierdzi, że Twoje metody są przestarzałe. Albo MEN wrzuci nowelizację, która wywróci Twoje plany do góry nogami.
W polskiej rzeczywistości edukacyjnej pewne jest tylko to, że nic nie jest pewne. Jeszcze niedawno myśleliśmy, że e-dziennik to wielka rewolucja, a dziś wchodzimy w epokę, w której uczniowie zaczynają korzystać z AI tak naturalnie, jak z kalkulatora. I nie pytają, czy wolno. Oni po prostu to robią.
Dlatego, nawet jeśli twoja metoda JESZCZE działa, zacznij już myśleć, co będzie dalej. Przygotuj się na zmiany zanim cię zaskoczą.
To trochę jak z samochodem: jeśli nie wymienisz oleju, kiedy jeszcze wszystko gra, to prędzej czy później staniesz na środku drogi. I wtedy nie będzie cię pocieszać fakt, że „przecież jeszcze wczoraj silnik chodził”.
W Centrum Harmonii i Rozwoju powtarzamy: nauczyciel, który chce przetrwać i mieć satysfakcję z pracy, nie może bazować na tym, co działa teraz. Musi mieć w zanadrzu kolejne pomysły, narzędzia i postawy. To nie fanaberia, to strategia przetrwania i rozwoju.
Bo szkoła nie nagradza tych, którzy mają rację. Szkoła nagradza tych, którzy są gotowi na następny ruch.
