Wrzesień to ten moment, w którym nauczyciel wchodzi do szkoły jak bohater w ostatniej scenie filmu, tylko że jest dopiero pierwszy dzień roku. W głowie
CZĘŚĆ 4: Poczucie sensu – antidotum na wypalenie
(wersja dla nauczycieli z poczuciem humoru) Początek roku szkolnego ma swój zapach. Trochę kawy, trochę świeżo odpakowanych markerów i trochę… tego cichego „o nie, znowu
CZĘŚĆ 3: Relacje – najważniejsze źródło siły (i zmęczenia) Nie ma trwałego dobrostanu bez relacji. To nie zdanie z poradnika psychologicznego, ale neurobiologiczny fakt. Człowiek
CZĘŚĆ 2: Człowiek w centrum – jak zadbać o siebie z głową i sercem Nie da się zrozumieć ludzkiego zmęczenia bez zrozumienia układu nerwowego. To
Czyli jak lato rozpuszcza nasze zasady wychowawcze szybciej niż trzy gałki śmietankowych. Pewnego lipcowego popołudnia siedziałem na plastikowym krześle pod lodziarnią „U Grażyny”, starając się
CZĘŚĆ 1 Well-being nauczyciela – moda, luksus czy konieczność? W ostatnich latach słowo „well-being” zrobiło zawrotną karierę. Pojawia się w strategiach edukacyjnych, dokumentach WHO, kampaniach
Polscy 15-letni uczniowie wciąż wypadają powyżej średniej OECD co jest niewątpliwie dobrą wiadomością. Jednak najnowsze dane z badania dorosłych (PIAAC 2023) rzucają cień na ten
Na koniec roku wszyscy patrzą na uczniów. Na ich świadectwa, zachowanie, sukcesy i porażki. Ale czy ktoś zapytał Ciebie: rodzicu, nauczycielu, wychowawco, jak Ty się
Dziecko pomaga koledze, dostaje punkt, zapomni legitymacji, traci dwa, przynosi kwiaty na Dzień nauczyciela, plus pięć, zapomni stroju na WF, minus trzy. Dzień po dniu,
Ukryty potencjał oceniania Ocenianie odgrywa fundamentalną rolę w strukturze edukacyjnej, nie tylko jako narzędzie pomiaru wiedzy, lecz również jako mechanizm, który porządkuje relacje, definiuje tożsamości
„Grupa ze szkoły średniej miała dojść na Halę Ornak. Zawrócili, bo byli zbyt zmęczeni. A z emerytami nie ma takich problemów” – mówi jeden z
Część 5: Co może zmienić szkoła? Edukacja w zgodzie z rozwojem mózgu.
Dziedzictwo, które nie chce odejść
Część 4: Do 25 roku życia – dojrzewanie wolniej niż chcemy
Część 3: Szkoła średnia – czyli kiedy system wymaga dorosłości, zanim mózg do niej dojrzeje
W polskich szkołach i przedszkolach coraz częściej słyszymy jeden, powtarzalny schemat: jeśli dziecko jest głośne, impulsywne, zadaje zbyt wiele pytań, nie słucha poleceń, to być
Wielu dorosłych, z najlepszych intencji, oczekuje od dzieci natychmiastowego zrozumienia drugiego człowieka, współczucia, wczuwania się w cudze potrzeby. Mówimy dzieciom: „zastanów się, jak byś się
Część 2: Preadolescencja – kiedy mózg przestawia się na emocje
W polskich szkołach ścierają się dziś dwa światy. Pierwszy, świat deklaracji, w którym każde dziecko ma prawo do pełnej integracji, akceptacji i wsparcia. Drugi, świat
„Dobrze wychowany chłopiec. Nigdy nie odmawia, nie marudzi, nie przeszkadza. Po prostu… jest. Cicho, grzecznie, jak trzeba.” A potem jako dorosły, nie potrafi powiedzieć „nie”,
Część 1 – O tym, jak szkoła ignoruje biologię dziecka
Wielu uczniów z niepełnosprawnością intelektualną (NI) funkcjonuje w rzeczywistości, która rzadko daje im realny wpływ na własne życie, zarówno w szkole, jak i poza nią.
Dlaczego nastolatki zasypiają późno, nie mogą usiedzieć w miejscu i buntują się wobec zasad? To nie fanaberie ani „trudny wiek”. To biologia. A szkoła, zamiast
Uczeń, który nie wierzy, że ma wartość, przestaje wierzyć, że ma sens się starać
Społeczno-emocjonalny rozwój uczniów z niepełnosprawnością intelektualną – jak go wspierać i zrozumieć NIE CHODZI TYLKO O „WOLNIEJSZE TEMPO” W codziennej pracy nauczyciela, zwłaszcza w szkole
Za uśmiechem kryje się więcej, niż myślisz…
Dzieci z zespołem Williamsa potrafią rozkochać w sobie otwartością i serdecznością. Ale czy naprawdę rozumieją relacje społeczne? Dlaczego „bycie towarzyskim” to nie to samo, co kompetencje społeczne i jak mądrze wspierać dzieci z WS w ich rozwoju.
Nie brakuje dziś uczniów, którzy „są jacyś tacy… wycofani”. Nieśmiali, pozornie niezainteresowani, trochę jakby odklejeni. Ale czasem, pod tą powierzchnią, nie chodzi o brak odwagi
Można być świetnym dydaktykiem, a jednocześnie uczniom nie pozostawiać nic po sobie.
Nie z braku wiedzy, a z braku obecności.
Ten tekst nie ocenia. Pokazuje, dlaczego emocje, uważność i relacja są ważniejsze niż idealnie poprowadzona lekcja.
Dla każdego, kto chce nie tylko uczyć, ale też wychowywać. Bez banałów. Bez sztucznego ciepła. Z sensem.
Obecność nauczyciela to nie tylko „czy był na lekcji”.
To czy był z nami. Czy zauważył. Czy słuchał, choć przez chwilę.
Nie każdy z nas jest mistrzem relacji — i nie musi być.
Ale każdy może być kimś, przy kim uczeń czuje, że ma znaczenie.
Krótki tekst o rzeczach, które robią dużą różnicę — choć często ich nie widać.
Jak naprawdę wygląda skuteczna współpraca między rodzicami a nauczycielami? Odkryj, dlaczego wspólne działanie domu i szkoły to fundament rozwoju każdego dziecka.